Roma Gąsiorowska z Bydgoszczy rodem i Matylda Podfilipska z Torunia znalazły się na topie prestiżowego rankingu portalu e-teatr na najciekawszych aktorów scen polskich 2010.
To bardzo cieszy, bo mamy kolejny rok z naszymi aktorami w tym ważnym rankingu [w 2009 był to Sławomir Maciejewski z Teatru Horzycy].
Choć Roma wyemigrowała znad Brdy wiele lat temu i jest w tej chwili jak najbardziej warszawianką, to wciąż wraca do Bydgoszczy by odwiedzać rodziców. Autor rankingu przyznał jej tytuł aktorki "Na fali" za rolę w spektaklu Leny Frankiewicz „60/09” w warszawskiej Wytwórni. Z kolei Matylda Podfilipska, aktorka toruńskiego Horzycy, znana też z ról w filmach laureatów Flisaka Tofifest - Waldemara Grzesika i Marcina Gładycha, została doceniona za występ w „Przedostatnim kuszeniu Billa Drummonda”.
Podfilipska szerszej publiczności może być znana z filmu Agnieszki Holland "Julia wraca do domu" oraz epizodów w serialach "Samo życie" czy "M jak miłość". Grywa także w Teatrze Telewizji. Jest laureatką nagrody Sekcji Teatrów Dramatycznych ZASP za rolę Natalii Pietrowny w spektaklu "Miesiąc na wsi", dyplomie PWSFTViT w Łodzi w roku 2003 oraz zdobywczynią nagrody marszałka województwa kujawsko-pomorskiego z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru, również w 2003 roku.
Gąsiorowska jest od roku 2005 aktorką Teatru Rozmaitości w Warszawie. Występowała także w teatrach: Narodowym Starym im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie i Laboratorium Dramatu w Warszawie. Publiczności filmowej znana jest przed wszystkim ze znakomitej roli w "Wojnie polsko-ruskiej" w reż.: Xawerego Żuławskiego gdzie jako Magda grała wraz z Borysem Szycem. Wystąpiła też u Wajdy w "Tataraku" [2009], w "Zero" Pawła Borowskiego [2009, Borowski był gościem Tofifest'10] i "Mojej nowej drodze" Barbary Białowąs [nagroda głowna Toruń Short Film Festival'09]. W TV możemy ją też zobaczyć w najnowszym serialu z Bogusławem Lindą "RATOWNICY".
Jej najnowsze filmy, w których zagrała główne role, to "Sala samobójców" Jana Komasy i "Ki" Leszka Dawida.
Brawo!
Poniżej cytaty z rankingu i link do pełnego zestawienia.
Gratulacje od Tofika!
Roma Gąsiorowska [na fali]W autorskim spektaklu Leny Frankiewicz „60/09” w warszawskiej Wytwórni ma dialogować z kawałkami filmu „Niewinni czarodzieje”. Nie parodiuje bohaterki. Ale podrzuca głowę, ubezczelnia wzrok, lekko podwyższa timbre głosu – i nagle wracają na ekran pamięci tamte cudowne kobiety z włosami w kok, oszczędnym makijażem, gorące i niewinne naraz, dojrzałodziecinne, niby chodne, a przecież zmysłowe. Wszystkie naraz – a realne odejście z życia najcudowniejszej z nich, Elżbiety Czyżewskiej, tylko wyostrza wspomnienie. Na nostalgię wspominającego nakłada się zaś całkiem osobno dzisiejsza fascynacja nowoczesnej aktorki. Może jej po prostu żal, że już się tak nie gra – a przecież można by, czemu nie?
Matylda Podfilipska [na fali]
Dynamit. W dziecinnie anarchistycznym „Przedostatnim kuszeniu Billa Drummonda” w toruńskim Teatrze im. Horzycy zaczyna od drobiazgu: ksiądz przejechał psa i nie zatrzymał się – i już po chwili mamy poczucie, że cała entropia świata po tej katastrofie zamyka się w jej rozdygotanej pasji, napięciu sylwetki wykrzykującej protest, spojrzeniu natarczywie szukającym wsparcia widowni. Niezgoda na zło tak angażująca każdy mięsień – i tu, i w równie społecznie wrażliwym spektaklu „Caritas. Dwie minuty ciszy” – gdzieś przekracza granice roli, wdziera się na obszary, gdzie teatr włazi nieczęsto, a aktor musi mieć w sobie mnóstwo dojrzałej prawdy, by go przyjęto. Właśnie takiej.
Pełny tekst rankingu TUTAJ
Matylda Podfilipska [na fali]
Dynamit. W dziecinnie anarchistycznym „Przedostatnim kuszeniu Billa Drummonda” w toruńskim Teatrze im. Horzycy zaczyna od drobiazgu: ksiądz przejechał psa i nie zatrzymał się – i już po chwili mamy poczucie, że cała entropia świata po tej katastrofie zamyka się w jej rozdygotanej pasji, napięciu sylwetki wykrzykującej protest, spojrzeniu natarczywie szukającym wsparcia widowni. Niezgoda na zło tak angażująca każdy mięsień – i tu, i w równie społecznie wrażliwym spektaklu „Caritas. Dwie minuty ciszy” – gdzieś przekracza granice roli, wdziera się na obszary, gdzie teatr włazi nieczęsto, a aktor musi mieć w sobie mnóstwo dojrzałej prawdy, by go przyjęto. Właśnie takiej.
Pełny tekst rankingu TUTAJ
Komentarze
Prześlij komentarz