Czy wyobrażacie sobie Kubę Wojewódzkiego w Afganistanie? Jako prowadzącego program "Idol"? Ciekawe ile emisji by przetrwał zanim by go nie ukamieniowano... O afgańskiej wersji "Idola" opowie tym razem nasz zaprzyjaźniony DKF Jazda, jak zawsze w Kinie Centrum CSW w Toruniu.
W ramach Tygodnia Edukacji Globalnej DKF Jazda wraz z Polską Akcją Humanitarną, "Jazda" zaprasza na pokaz filmu "Afgański idol", w reżyserii debiutantki Havany Marking poruszającego aktualne problemy współczesnego Afganistanu i nagrodzonego za najlepsza reżyserię dokumentu oraz nagroda publiczności na Sundance Festival. Po 30 latach wojny pod rządami Talibów, popkultura na nowo kwitnie w Afganistanie. Miliony widzów oglądają program "Afghan Star", którego uczestnicy z całego kraju walczą o nagrodę pieniężną i kontrakt płytowy. W przesłuchaniach do programu wzięło udział 2000 osób, w tym trzy dzielne kobiety. Widzowie głosują na swoich ulubionych wykonawców za pomocą telefonów komórkowych i dla wielu z nich jest to pierwsze spotkanie z demokracją. Ten inspirujący i aktualny film pokazuje historie czterech młodych ludzi, dla których udział w programie to start w nowe, lepsze życie. Koleje ich losu przybierają niebezpieczny obrót po tym, jak pewna młoda kobieta tańcząc na scenie stawia pod znakiem zapytania swoje bezpieczeństwo oraz dalsze losy programu. W Afganistanie ryzykujesz życie, żeby śpiewać.
Koniecznie zobaczcie trailer na końcu tego newsa! Szok!
15 listopada, początek o godz. 20.15. Bilety: 5 zł
Kino Centrum, CSW ul. Wały gen. Sikorskiego 13
www.csw.torun.pl
*** Recenzja
Koniecznie zobaczcie trailer na końcu tego newsa! Szok!
15 listopada, początek o godz. 20.15. Bilety: 5 zł
Kino Centrum, CSW ul. Wały gen. Sikorskiego 13
www.csw.torun.pl
*** Recenzja
„Afgański Idol” w reżyserii Havany Marking to nietypowy obraz w sztuce dokumentalnej, ukazujący dwa różne światy: militarną okupację oraz marzenia o wyrwaniu się z ponurej rzeczywistości. W filmie poznajemy trzech uczestników afgańskiej wersji „Idola”: Setarę, Hamida oraz Rafi’ego. Wszyscy marzą o sławie i zwycięstwie.
Setara, piękna brunetka o ciemnych oczach, okazuje się najbardziej kontrowersyjną postacią. Podczas swoich wokalnych występów, wykonuje taniec, który jest zakazany dla kobiet przez kulturę islamską. Konserwatywny fundamentalizm religijny, kontrastuje z nadchodzącymi, nowymi wartościami Zachodu. Setarze grożono śmiercią. Mimo odpadnięcia z programu (tuż przed samym finałem), wraca do swojego rodzinnego miasta Heratu i nagrywa płytę, co jest przedłużeniem jej nadziei na spełnienie swoich marzeń.
Program „Idol” był kręcony w Kabulu i jego pierwszą edycję oglądało przeszło 11 milionów widzów (1/3 mieszkańców Afganistanu!). Jeden z najbiedniejszych i najsłabiej rozwiniętych krajów na świecie, został zdominowany przez komercyjny sektor rozrywkowy. W tej „demokracji konsumpcyjnej” możemy dostrzec jednak znane nam zagrożenia, o których film nie mówi m.in. oddalenie społeczeństwa od demokracji (brak uczestnictwa w polityce), na rzecz bycia konsumpcyjnym podmiotem lekko strawnej rozrywki, nie wymagającej podejmowania ważnych dla społeczeństwa dyskusji. Dochodzi do tego promowanie kultury indywidualizmu, egoizmu, hedonizmu, oraz przede wszystkim zasady „dziel i rządz”. Tymi wartościami kierują się kraje kapitalistyczne, przeżywające przy tym ogromny społeczny kryzys polityczny.
Setara, piękna brunetka o ciemnych oczach, okazuje się najbardziej kontrowersyjną postacią. Podczas swoich wokalnych występów, wykonuje taniec, który jest zakazany dla kobiet przez kulturę islamską. Konserwatywny fundamentalizm religijny, kontrastuje z nadchodzącymi, nowymi wartościami Zachodu. Setarze grożono śmiercią. Mimo odpadnięcia z programu (tuż przed samym finałem), wraca do swojego rodzinnego miasta Heratu i nagrywa płytę, co jest przedłużeniem jej nadziei na spełnienie swoich marzeń.
Program „Idol” był kręcony w Kabulu i jego pierwszą edycję oglądało przeszło 11 milionów widzów (1/3 mieszkańców Afganistanu!). Jeden z najbiedniejszych i najsłabiej rozwiniętych krajów na świecie, został zdominowany przez komercyjny sektor rozrywkowy. W tej „demokracji konsumpcyjnej” możemy dostrzec jednak znane nam zagrożenia, o których film nie mówi m.in. oddalenie społeczeństwa od demokracji (brak uczestnictwa w polityce), na rzecz bycia konsumpcyjnym podmiotem lekko strawnej rozrywki, nie wymagającej podejmowania ważnych dla społeczeństwa dyskusji. Dochodzi do tego promowanie kultury indywidualizmu, egoizmu, hedonizmu, oraz przede wszystkim zasady „dziel i rządz”. Tymi wartościami kierują się kraje kapitalistyczne, przeżywające przy tym ogromny społeczny kryzys polityczny.
Komentarze
Prześlij komentarz